Translate it

wtorek, 18 listopada 2014

metamorfoza skrzyni i jarzyny z pieca

Udostępniając dziś na fb POST Kamy przypomniałam sobie o skrzyni. Skrzynia z prawdziwego drewna, przez wiele lat traktowana po macoszemu, dostała drugą szansę. Wszystko na potrzeby studia fotograficznego. I dobrze. Miałam co robić. Oprócz szansy skrzynia dostała też wieko i stylowe nogi. Zdecydowałam też ozdobić ją żelaznymi okuciami. 
Sprawa była prosta. Przeszlifowane drewno pomalowałam na brzegach dwa razy brązową akrylową. Jak wyschły przeciągnęłam świeczką. Malowanie pudła i wieka białą akrylową zajęło mi kilka dobrych dni. Ponieważ rozcieńczam farbę, skrzynia dostała sześć warstw. Po pierwszej warstwie przeszlifowałam skrzynię bardzo drobnym papierem ściernym. Po kolejnych warstwach już nie było potrzeby. Na koniec przetarłam brzegi. Najprzyjemniejsze jednak było dokręcanie wieka, zawiasów, okuć, uchwytów  i kluczynki. 

  






Przejdę teraz bez jakiegoś wstępu do kuchni i pysznych (bo o tym, że zdrowych chyba nie muszę pisać) jarzyn z piekarnika. 
Piekarnik włączam góra-dół na 200 stopni. Kilka marchewek, pietruszek i seler tnę w słupki. Tą razą akurat miałam tylko różnokolorowe marchewki. Jarzyny wkładam do żaroodpornego naczynia. Skrapiam je oliwą z oliwek i solę (nie za dużo) solą koniecznie gruboziarnistą. Jak mam to dorzucam do tego dwa ząbki czosnku. Mieszam jarzyny tak żeby były omaszczone oliwą i do pieca. Po 20 minutach sprawdzam wykałaczką czy zmiękły. Trzymam max. 30 min. Lepiej smakują jak są bardziej twarde niż roz... miękkie. Takie warzywa prosto z pieca jem ze stekiem wieprzowym lub wołowym i sosem bearnaise. Hmmm....

  



  

SMACZNEGO !

poniedziałek, 17 listopada 2014

choinka inaczej

Projekt "choinka inaczej" powstał na kolanie (na obczyźnie) tak jak ten post. I tak jestem zadowolona z rezultatu. 
Jest pewne miejsce (żeby nie powiedzieć kultu powiem do robienia zakupów), które jest dla mnie inspiracją. Powszechnie wiadomo gdzie często te zakupy robię i nie jest to spożywka.  Dziś też tam byłam. Oprócz kilku drobiazgów, które przyjadą ze mną jutro do domu, zakupiłam 2 i pół metra grubego płótna z piękną choinką w 3D. Choinka ze mną nie wraca. Już znalazła swoje miejsce. Po zaopatrzeniu się w dwa prymitywne narzędzia mój tato i ja przystąpiliśmy do dzieła. Najfajniejsze we wszystkich projektach, które robię razem z moim tatą jest to, że on zapisuje się na nie z błyskiem w oku. 
Postanowiliśmy, że bazą naszej choinki będzie ogromna rama z mapą Świata (nie trzeba nikomu mówić, że z tego samego źródła inspiracji). Rozłożyliśmy płótno na ramie, zawijając górny brzeg, który po zszyciu utworzył kieszeń. Dzięki temu materiał nie zsuwał się. Podnieśliśmy całość do pionu i zakładając kolejno brzegi do tyłu mocowaliśmy je do ramy taśmą klejącą. 






Tak powstały obraz zawiesiliśmy w miejscu gdzie przedtem wisiała mapa.


Oczywiście czymże byłaby choinka bez ozdób. Po kilku chwilach na strychu znalazły się bańki. Do zawieszenia ich na choince pomocne były szpilki.


Ale żeby zwieńczyć "dzieło" założyłam łańcuch i gwiazdę na czubek.





I tym sposobem miejsca w salonie nie ubyło a i igiełki nie będą się osypywać!

piątek, 17 października 2014

flygande jakob

Nie mogłam nie podzielić się fantastycznym przepisem na szwedzkie danie, które jest bardzo proste do zrobienia i baaaaaaaardzo pyszne! ...hmmm... to znaczy mnie smakuje ;)
Potrawa składa się z:
  • 1 kg piersi z kurczaka
  • 140 g bekonu  (ja kupuję pakowany w plastrach, dokładnie 140 g)
  • 3 banany
  • 2 dl sosu chili (Heinz jest łagodny ale jeśli ktoś lubi to można użyć bardziej pikantny)
  • 5 dl śmietany kremówki 36%
  • 2 dl orzeszków ziemnych, solonych 
  • ryż (wg mnie najpyszniejszy jest  uncle ben's jaśminowy)
Potrzebna jest również forma żaroodporna o wymiarach ca. 22 cm x 33 cm. 
Zapiekać w piekarniku (góra dół) rozgrzanym do 225 st. przez 15 min.

Jak widać na załączonym zdjęciu - kroję piersi z kurczaka w kostkę. Następnie kroję plastry bekonu. Podsmażam na patelni najpierw pierwsze. Nie solę. Wykładam do naczynia. Nie myjąc patelni wrzucam bekon. Ponieważ bekon dość szybko podsmaża się trzeba go pilnować żeby nie zrobił się zbyt spieczony. Wykładam go jako kolejną warstwę w naczyniu żaroodpornym. Na to wszystko rozkładam pokrojone w plastry banany. 
Kolejną czynnością jest połączenie kremówki z sosem chili. Powstały sos wylewam na banany równomiernie. Ostatnią czynnością jest rozsypanie orzeszków na wierzch... i do piekarnika. W międzyczasie gotuję ryż. Do tego dania podaję sałatę. Jak to danie wygląda na talerzu można sobie teraz wyobrazić. Zdjęcia nie mam ponieważ po powrocie z pracy mogłam jedynie uwiecznić naczynie żaroodporne w zmywarce... 












         




SMACZNEGO !

piątek, 19 września 2014

po prostu zrządzenie losu

Z wielką przyjemnością wracam wspomnieniami do niezbyt odległej wakacyjnej przeszłości. Tegoroczny urlop, choć krótki, był niesamowity. Tak wiele miłych rzeczy zdażyło się w ciągu jednego tygodnia, że trudno w to uwierzyć. Całość tych zdażeń śmiem nazwać zrządzeniem losu. Kto chce może nie wierzyć ale ja wierzę, że w naszym życiu dzieją się rzeczy gdy jesteśmy w odpowiednim miejscu i w odpowiednim czasie.
W związku z małymi turbulencjami zdrowotnymi przepadła nam rezerwacja w fajnym (wg zdjęć i opisu w necie) ośrodku. Postanowiliśmy jednak zaryzykować i pojechać do tego ośrodka. Liczliśmy na to, że apartament bedzie na nas czekał. Niestety nie czekał. Jeździliśmy od ośrodka do ośrodka dostając w każdym namiary na kolejny. Bez skutku. Okazało się, że w tym roku wyjątkowo dużo osób wpadło na pomysł spędzenia urlopu w Pobierowie. Było przed 21, byliśmy zmęczeni podróżą i poszukiwaniami. Zdecydowaliśmy jechać do innej nadmorskiej miejscowości i tam poszukać szczęścia. Już mielismy skręcać w stronę wyjazdu gdy po drugiej stronie ulicy zobaczyłam budynek przypominający mały, elegancki hotelik, a na drzwiach informacja "wolne pokoje". Ze słowami "to pewnie  z powodu cen" wysiadłam z samochodu. Podchodząc do tarasu przed wejsciem głównym pomyślałam "jak on gustownie urządzony". Wahałam się czy wejść i spytać o dostępność i ceny bo wyglądało na to, że to miejsce jest z górnej półki. Nie lubię uczucia rozczarowania ale też nie lubię się wycofywać, więc weszłam do środka. A co mi tam. Kiedy przekroczyłam próg  wiedziałam, że chcę tu zostać choć na jedną noc! ... zostałam tydzień :)
Jak to moja babcia mówiła - nie oceniaj książki po okładce. Ceny okazały się atrakcyjne, a hotel wcale nie taki mały.

Wnętrze urządzone w stylu eklektycznym. Przeważa biel i czerń. Co dzień odkrywałam nowe dekoracje i ozdoby o starociach nie wspomnę. No i każdy stolik zrobiony na nogach Singera! Mogłabym się rozpisać na temat wnętrz ale tego nie zrobię. Po prostu pokażę zdjęcia. Ale zanim to nastąpi, napiszę jeszcze kilka słów.
Rano po śniadaniu poznałam właścicielkę tegoż eklektycznego przybytku. Baaardzo pozytywna, wiecznie uśmiechnięta i z poczuciem humoru. Silna babka z charakterem. Wieczory spędzałyśmy przy kieliszku wina rozmawiając o życiu. I wydaje mi się, że obie przpadłyśmy sobie do gustu bo nawet bez namawiania ubrała dres i biegała z nami. Okazało się, że hotel otwarty dopiero kilka miesięcy, a w księdze gości mnóstwwo sław z radia i telewizji, no i sportowców. Nawet podczas naszego pobytu była pewna drużyna koszykarzy.
Muszę jeszcze napisać o jedzeniu bo grzechem byłoby nie wspomnieć o tym. Śniadania, na pierwszy rzut oka, podobne do śniadań w innych hotelach. Ale tylko na pierwszy rzut. Pieczywo pycha i co dzień goście zaskakiwani są czymś nowym i nietuzinkowym na szwedzkim stole. Dania z karty południowoeuropejskiej też palce lizać! Wszystko świeże i w dodatku podane w bardzo elegancki sposób. A jaka pizza!

Zdjęcia robione przez nas.  Podobno będą wykorzystane na oficjalnej stronie hotelu.

No to czas na fotorelację.




















































Hmmm...